Ανακαλύψεις

Μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη στην Πέλλα

Ακόμη μία σημαντική ανακάλυψη έφερε στο φως της δημοσιότητας η αρχαιολογική σκαπάνη, κατά τη διάρκεια έργων, με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ 2007-2013.

Ένας νέος μακεδονικός τάφος, με τέσσερις θαλάμους, ήρθε στο φως εντός του σύγχρονου οικισμού της Πέλλας κατά τη διάρκεια του έργου «Κατασκευή Δικτύων Αποχέτευσης Πέλλας - Ν.Πέλλας», που υλοποιείται από τον Δήμο Πέλλας με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ 2007-2013.

Ο μακεδονικός τάφος, όπως και άλλοι δεκαοκτώ κιβωτιόσχημοι και κεραμοσκεπείς τάφοι του ανατολικού νεκροταφείου της Πέλλας, πρωτεύουσας  του μακεδονικού βασιλείου, που αποκαλύφθηκαν κατά τις εκσκαφές, ερευνήθηκαν από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πέλλας από τον Οκτώβριο του 2014 έως και τον Δεκέμβριο του 2015. Η δαπάνη εξασφαλίστηκε μέσω υποέργου αυτεπιστασίας που εκτελείτο παράλληλα με το κυρίως τεχνικό έργο.

Το  ενδιαφέρον στο νέο μακεδονικό τάφο της Πέλλας είναι  η αρχιτεκτονική μορφή του, αφού εκτός από το κεντρικό σκέλος, με προθάλαμο και κυρίως θάλαμο, διαθέτει δύο ακόμη  πλευρικούς θαλάμους που ανοίγονται στη βόρεια και νότια πλευρά του προθαλάμου. Από το κεντρικό σκέλος με ύψος τοίχων 2,50 μ. έχει καταστραφεί η καμαρωτή οροφή. Αντίθετα οι καμάρες των  πλευρικών θαλάμων σώζονται σε άριστη κατάσταση. Στο εσωτερικό του νότιου πλευρικού θαλάμου υπάρχει λίθινο βάθρο, πάνω στο οποίο είχε τοποθετηθεί η κλίνη του νεκρού ή της νεκρής. Η είσοδος του αντικρινού βόρειου θαλάμου προστατευόταν με φράγμα, από το οποίο διατηρείται η κατώτερη λιθόπλινθος.

Ο δρόμος και η πρόσοψη του τάφου, που βρίσκονται στα ανατολικά, δεν στάθηκε δυνατό να ερευνηθούν στην παρούσα φάση. Όμως, όπως συμπεραίνεται από τα πεσμένα αρχιτεκτονικά μέλη η πρόσοψη αναμένεται να έχει μνημειακή διαμόρφωση  με αετωματική επίστεψη. Το θυραίο άνοιγμα του προθαλάμου έκλεινε με ξύλινη θύρα  ύψους 2,78 μ και πλάτους  1,30 μ. 

Ο τάφος συλήθηκε κατά την αρχαιότητα, όπως οι περισσότεροι μακεδονικοί τάφοι. Ολόκληρα αγγεία, λυχνάρια και ειδώλια, που περισυλλέχθηκαν από το εσωτερικό του προθαλάμου,  ανάγουν την κατασκευή του  μνημείου στο πρώτο μισό του 3ου αι. π.Χ.