Υγεία
«Τσιρότα» στην καρδιά αντί για νυστέρι
Νέα μέθοδος (με ελληνική συμμετοχή) κλείνει τρύπες στην καρδιά με βιοδιασπώμενο «τσιρότο» και ειδική «κόλλα».
Επιστήμονες στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων κι ένας Έλληνας, ανέπτυξαν μια πρωτοποριακή μέθοδο που επιτρέπει στους χειρουργούς να κλείνουν τρύπες στην καρδιά και σε άλλα εσωτερικά όργανα, χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγουν σε επικίνδυνες χειρουργικές επεμβάσεις, όπως η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Έλεν Ρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine". Η νέα μέθοδος συνίσταται σε ένα επίθεμα («τσιρότο»), που προσκολλάται στο όργανο-στόχο χάρη σε μια ειδική κόλλα, με τη βοήθεια δύο μικρών μπαλονιών και ενός καλωδίου οπτικής ίνας που εκπέμπει υπεριώδες φως.
Ο γιατρός αρκεί να κάνει ένα μικροσκοπικό άνοιγμα στο σώμα για να εισάγει το ανωτέρω σύστημα στον ασθενή. Η συσκευή τοποθετεί το επίθεμα στο σωστό σημείο του τραύματος και μετά το σταθεροποιεί με την πίεση των δύο μπαλονιών. Τελικά, το εκπεμπόμενο υπεριώδες φως σταθεροποιεί την κόλλα του επιθέματος. Τόσο το επίθεμα όσο και η κόλλα είναι βιοδιασπώμενα και απορροφώνται σταδιακά από το σώμα, καθώς το τραύμα θεραπεύεται.
Οι ερευνητές έκαναν επιτυχή εφαρμογή της τεχνικής σε πειραματόζωα (τρωκτικά και χοίρους), αποκαθιστώντας τραύματα στην καρδιά, στο στομάχι και στην κοιλιά των ζώων. Σε ένα ζωντανό χοίρο έκλεισαν μια τρύπα στην καρδιά του, καθώς αυτή χτυπούσε.
Η νέα μέθοδος θα μπορούσε, μεταξύ άλλων, να αξιοποιηθεί μελλοντικά στην καρδιοχειρουργική, όπου σήμερα τέτοια τραύματα απαιτούν είτε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς, είτε την εισαγωγή μεταλλικών συσκευών που παραμένουν στο σώμα.
Τα βιοδιασπώμενα επιθέματα -εκτός από την τοποθέτησή τους με ελάχιστα επεμβατικό τρόπο- έχουν σημαντικά πρόσθετα πλεονεκτήματα, όπως δήλωσε η Ρος, καθώς το επίθεμα μπορεί να κοπεί σε οποιοδήποτε μέγεθος, είναι ελαστικό, κινείται μαζί με τον τραυματισμένο ιστό και τελικά απορροφάται από αυτόν.
Στην ερευνητική ομάδα συμμετείχε ο μηχανολόγος μηχανικός Παναγιώτης Πολυγερινός ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στη Σχολή Μηχανικής Μηχανικής & Εφαρμοσμένων Επιστημών και στο Ινστιτούτο Βιολογικής Μηχανικής Wyss του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Σήμερα, είναι επίκουρος καθηγητής στην Πολυτεχνικής Σχολής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα. Αποφοίτησε από το ΤΕΙ Κρήτης (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών) το 2006 και πήρε το διδακτορικό του στην ιατρική ρομποτική από το King's College του Λονδίνου το 2011.
