ΕΘΝΙΚΗ: Μας «γεμίζει» ποδόσφαιρο και αισιοδοξία

Προσπάθησα να θυμηθώ πότε με «γέμισε» τελευταία φορά ή εθνική ομάδα των ανδρών με το ποδόσφαιρό της σε επίσημο αγώνα και η αλήθεια είναι δυσκολεύτηκα αρκετά. Προσοχή, υπήρχαν περίοδοι που το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έκανε σωστά πολλά πράγματα στον αγωνιστικό χώρο, που έπαιρνε υψηλό βαθμό στον τομέα της τακτικής, που είχε σημεία αναφοράς και στις τρεις γραμμές, φυσιογνωμίες στον πάγκο που ενέπνεαν εμπιστοσύνη και σιγουριά, γενικότερα η λέξη σοβαρότητα χαρακτήριζε όλο το οικοδόμημα. Συστατικά άλλωστε που οδήγησαν μία χώρα μόλις 10 εκατομμυρίων κατοίκων στην κορυφή της Ευρώπης το 2004.

Χθες, όμως, έπιασα τον εαυτό μου να ενθουσιάζεται με την εικόνα των διεθνών στο χορτάρι. Ιδιαίτερα στο εικοσάλεπτο, από το 10^ο μέχρι το 30^ο λεπτό, είχαν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται στη σύγχρονη εποχή του αθλήματος. Κυριαρχικό παιχνίδι σε up tempo, κατάλληλες τοποθετήσεις, υπομονή στην κυκλοφορία της μπάλας, παραγωγή φάσεων μέσα από συνεργασίες, αποτελεσματικό pressing, ισορροπία στα δύο κομμάτια, επιθετικό και αμυντικό. Δεν είναι υπερβολή, η Ελλάδα στο συγκεκριμένο εικοσάλεπτο έπαιξε όπως παίζουν, συνήθως,  οι ομάδες από το πρώτο level του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Παρά ταύτα, το γκολ της νίκης δεν ήρθε στο οργιαστικό εικοσάλεπτο, αλλά ήρθε μέσα από «ωραίο» ποδόσφαιρο στην αρχή του δεύτερου μέρους. Δομημένη επίθεση, από τον τερματοφύλακα μέχρι τον εκτελεστή με τον αρχηγό Τάσο Μπακασέτα να δίνει για άλλη μία βραδιά τη λύση.

Επίσης, προσπαθούσα να φέρω στη μνήμη μου πότε ήταν η τελευταία περίπτωση που δεν υπήρχαν «φωνές» για τις επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού και δεν έβρισκα ούτε μία. Γιατί πήρε τους κόκκινους; Γιατί δεν πήρε τους πράσινους; Γιατί βάζει τους ασπρόμαυρους; Είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιεί τους κιτρινόμαυρους; Και άλλες πολλές κουβέντες του καφενείου, που δεν χρησίμευαν σε τίποτα. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, είναι «ευλογία» για αυτό το σύνολο. Προπονητής κοινής αποδοχής, σεβάσμια προσωπικότητα, άπαντες γνωρίζουν ότι πράττει πάντοτε σύμφωνα με αυτό που έχει στο μυαλό του ανεξαρτήτως προσώπων, συλλόγων και καταστάσεων. Η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία είναι διάχυτη στον οργανισμό, οι παίκτες πιστεύουν στο πλάνο, στο σχέδιο του εκλέκτορα και η ομάδα βγάζει υγεία σε όλες τις εκφάνσεις. Στο ξενοδοχείο, στο γήπεδο, στις δημόσιες τοποθετήσεις, από την πρώτη στιγμή μέχρι την τελευταία που είναι μαζί αυτή η παρέα δε δίνει το παραμικρό δικαίωμα.

Ο κόσμος αντιλαμβάνεται, ταυτίζεται και συμπορεύεται. Γουστάρει αυτό που βλέπει, «γεμίζει» από το ποδόσφαιρο της γαλανόλευκης.  Η δυναμική ολοένα και αυξάνεται, το sold out με την Ιρλανδία στο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν μόνο το πρώτο μήνυμα. Έχω την εντύπωση, μην πω τη βεβαιότητα, ότι το ΟΑΚΑ θα αποδειχθεί μικρό για να εξυπηρετήσει τη δίψα των Ελλήνων φιλάθλων το Νοέμβρη στο σπουδαίο ματς με την Αγγλία.  

Υ.Γ. Δε χρειάζονται περαιτέρω λέξεις, λόγια, για τον τρόπο με τον οποίο η αποστολή της εθνικής ομάδας τις τελευταίες πέντε ημέρες τίμησε τη μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ. Με ευαισθησία, με ανθρωπιά, με αξιοπρέπεια, με πλήρη συναίσθηση των θλιβερών στιγμών, η στάση ήταν υποδειγματική και διδακτική για όλους μας. Το σημείωμα κλείνει ακριβώς όπως το προηγούμενο. Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε.