Podcast Glory Days: Έξω πάμε καλά (not)
Ο Ολυμπιακός σε επίπεδο απόδοσης, ο ΠΑΟΚ σε επίπεδο αποτελέσματος, ο Παναθηναϊκός και στα δύο δεν...
Άρχισε να πληκτρολογείς οτιδήποτε
«Κλάμα και γέλιο μαζί». Η περιγραφή του εξαιρετικού συναδέλφου Ισίδωρου Πρίντεζη τα έχει πει όλα. Οι διεθνείς, τα Ελληνόπουλα, να πανηγυρίζουν την ιστορική νίκη στο Γουέμπλεϊ και ταυτόχρονα να δακρύζουν για τον αδόκητο χαμό του συμπαίκτη τους, του φίλου τους, ενός νέου ανθρώπου, του Τζορτζ Μπάλντοκ. Συγκλονιστικό.
Ο σκόρερ του θριάμβου Βαγγέλης Παυλίδης να δείχνει τον ουρανό. Οι θριαμβευτές της βραδιάς να κρατάνε τη φανέλα του. Ο Τάσος Μπακασέτας να ξεσπάει σε λυγμούς. Οι Ελληνες φίλαθλοι στην κερκίδα να γελάνε και ταυτόχρονα να κλαίνε. Ο Δημήτρης Κουρμπέλης να μην μπορεί να συνεφέρει τον Τάσο Χατζηγιοβάνη. Συγκλονιστικό και συνταρακτικό.
Πίσω, στην πατρίδα, άπαντες συγκινημένοι, βουρκωμένοι, να αισθάνονται υπερήφανοι για αυτά τα παιδιά. Υ Π Ε Ρ Η Φ Α Ν Ο Ι πραγματικά και όχι με τη συνήθεια, την ευκολία που χρησιμοποιούμε τη φράση κλισέ. Υπερηφάνεια αλλά και στεναχώρια, όταν σκέφτεσαι ότι υποχρεώθηκαν να παίξουν ποδόσφαιρο πριν καν συμπληρωθούν 24 ώρες από το τραγικό γεγονός. Σε πιάνει…τρέλα όταν συνειδητοποιείς πως υποχρεώθηκαν να παίξουν την 10η Οκτωβρίου, ημέρα αφιερωμένη παγκοσμίως στη Ψυχική Υγεία. Συγκλονιστικό, συνταρακτικό και ανατριχιαστικό.
Θα μπορούσα να γράφω όλο το βράδυ για τα αγωνιστικά επιτεύγματα, το ρεσιτάλ του Ιβαν Γιοβάνοβιτς, που έδεσε κόμπο τον Λι Κάρσλι και των παικτών του, που υποχρέωσαν τους πολυδιαφημισμένους αντιπάλους τους να αποχωρήσουν με σκυμμένο κεφάλι. Δεν έχει όμως απολύτως καμία σημασία, σημασία έχει ότι ένας άνθρωπος τριάντα ενός χρόνων δε ζει πια, ένας άνθρωπος τριάντα ενός χρόνων δε θα δει ξανά την οικογένεια του, τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Από την ομιλία του αρχηγού Τάσου Μπακασέτα στα αποδυτήρια πριν τη σέντρα στο Γουέμπλεϊ, την υπερπροσπάθεια και την κατάθεση ψυχής των διεθνών στο χορτάρι, μέχρι τους πανηγυρισμούς, τα κλάματα και τις δημόσιες τοποθετήσεις, τα πάντα έγιναν με ιδανικό τρόπο για να τιμηθεί η μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ. Οφείλουμε όλοι μας σε αυτά τα παιδιά ένα τεράστιο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε…