Πολιτισμός

“Η Στιγμή” είναι το πιο συγκινητικό animation βίντεο

Δύο χρόνια χρειάστηκε για να δημιουργηθεί το animation βίντεο της φοιτήτριας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Πολλαπλά τα μηνύματα από το επίκαιρο σενάριό του.

«“Μου αρέσει ο ήχος από το σκιτσάρισμά σου” μου είπε».

Αυτή είναι η πρώτη φράση που ακούγεται στο video animation της Karis Oh, ένα βίντεο διάρκειας μόλις δυόμισι λεπτών για την τυχαία συνάντηση στον δρόμο δύο ανθρώπων. Ενός κοριτσιού κι ενός αγοριού που κάθεται για να του κάνει το σκίτσο του.

Το «The Moment» είναι η διπλωματική της Karis στο School of Visual Arts στη Νέα Υόρκη. Της πήρε δύο χρόνια για να το ολοκληρώσει.

«Το να κάνω, στον δρόμο, πορτρέτα περαστικών είναι κάτι που κάνω εδώ και καιρό. Η ιστορία που αφηγείται “Η Στιγμή” συμβαίνει στην Νέα Υόρκη, στην πόλη που βρίσκομαι αυτή την περίοδο. Άνθρωποι που με ξέρουν νόμισαν ότι η ιστορία αυτή είναι κάτι που μου συνέβη πραγματικά. Είναι, όμως, μια ιστορία που επινόησα. Κάτι πραγματικά προσωπικό, αλλά όχι κατ' ανάγκην αληθινό» εξομολογείται η Karis.

 «Αν πρέπει να αναφέρω κάποιες βασικές πηγές έμπνευσης θα έλεγα τη σκηνή με την πλαστική σακούλα στο “American Beauty” και το “What Really Matters at the End of Life” του BJ Miller. Και τα δύο μιλούν για τη ζωή πίσω από ό,τι μπορούμε να δούμε μόνο με τις αισθήσεις που έχουμε» τόνισε στο Lost at E Minor.

«Μου αρέσουν τα ποιήματα. Δεν είμαι ειδικός, αλλά μου αρέσει το ότι η ποίηση μου επιτρέπει να περιγράψω κάποια πράγματα που δεν μπορώ να περιγράψω. Άρα, αν έπρεπε να κάνω μια ταινία, θα ήθελα να κάνω μια ποιητική ταινία, που θα έδινε στο κοινό τη ελευθερία να αισθανθεί αυτό που θα ήθελε να αισθανθεί» λέει.

Έχει κάποιες συμβουλές να δώσει σχετικά με την καλή αφήγηση μιας ιστορίας ή με την ανάπτυξη χαρακτήρων σε μια ιστορία;

«Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι ακόμη και μια σύντομη κάρτα με ευχές γενεθλίων μπορεί να είναι μια σπουδαία ιστορία αν την γράψω από καρδιάς. Είναι ανάγκη να το εννοείς πραγματικά, αυτό που λες. Ο καθένας μπορεί να νιώσει πότε είναι ψέμα ή πότε δεν “περνάει” απ' την καρδιά» συμβουλεύει.

«Μέσα από τη “Στιγμή” ήθελα να ρωτήσω τον κόσμο τι πραγματικά σημαίνει να βλέπεις κάτι. Δίνουμε, στις μέρες μας, τόσο μεγάλη πίστη σ' αυτό που βλέπουμε, αλλά νομίζω ότι επίσης χάνουμε τόσα πολλά. Για ποιον λόγο, το τελικό αποτέλεσμα είναι το μοναδικό που βλέπουμε και για το οποίο νοιαζόμαστε; Χρειάζεται να είμαστε ικανοί να βλέπουμε αόρατα πράγματα. Σαν τις σκέψεις που έγιναν στη διάρκεια της διαδικασίας ή τα συναισθήματα που αισθανθήκαμε εκείνη τη στιγμή» καταλήγει.