Κοινωνία

Ο βίος, η πολιτεία και ο θάνατος του Μπρούνο

Πολύ πριν από αυτόν είχε πεθάνει μια ολόκληρη εποχή. Αυτή στην οποία μεσουράνησε το «greek καμάκι».

Ο τραγικός θάνατος του Μπρούνο, το γνωστό «καμάκι» φέρνει στις μνήμες μια άλλη εποχή. Αυτήν της χαμένης αθωότητας και της ξέφρενης διασκέδασης της δεκαετίας του 1980.

Ποιος ήταν όμως ο Μπρούνο; Πώς δημιουργήθηκε ο μύθος του και ποιος έβαλε ένα τόσο άδοξο τέλος στη ζωή του;

Ο 64χρονος Μπρούνο, ο οποίος πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε απανθρακωμένος στο σπίτι του στη Ρόδο, ανήκε σε μία άλλη εποχή. Σε αυτήν είχε παραμείνει κιόλας, «ενδεδυμένος» με τον μύθο της. Πρόκειται για την εποχή που το χαρακτηριστικό της ήταν το καλοκαίρι και χαρακτηριστικό του καλοκαιριού το εδραιωμένο κύμα των τουριστών στην Ελλάδα.

Τα νησιά της χώρας πλημμύριζαν με τουρίστριες από κάθε χώρα και τα «greek καμάκια» ήταν εκεί για να τις «ρίξουν» με ασυνάρτητες εκφράσεις παντρεμένες από διάφορες γλώσσες, τις οποίες αν τις μετέφραζε κανείς πιστά, απλά δεν είχαν νόημα. Ένας από τους εκφραστές, λοιπόν, αυτής της εποχής υπήρξε και ο Μπρούνο. Στο πρόσωπό του μάλιστα βασίστηκε και το «λαογραφικό» ντοκιμαντέρ «Οι κολοσσοί του έρωτα» («Colossi of love»).

«Δεν μου αρέσει ο έρωτας για πέντε λεπτά. Πρέπει να τον ψάξεις τον άλλο, να τον αισθανθείς καλά. Έρωτας για μένα είναι η ζωή. Έχω κάνει έρωτα στο νερό, στην παραλία, στη θάλασσα, στα βράχια. Είμαι το πρώτο καμάκι της Ρόδου», εξομολογείται ο ίδιος στο ντοκιμαντέρ, όπου αποκαλύπτει ότι έχει «πάει» με σχεδόν 4.500 γυναίκες, σε ένα διάστημα 45 ετών, που διήρκησε η «καριέρα» του.

Το στιλ «ζωτικό» σημείο

Το στιλ που έκανε τον Μπρούνο και τα υπόλοιπα «καμάκια» να ξεχωρίζουν ήταν κυρίως το στιλ τους στο κρεβάτι, όπου ήταν «ηφαίστεια» με το νου τους περισσότερο στην υστεροφημία, παρά στην απόλαυση.

«Όταν σταματήσω μια γυναίκα που να μου αρέσει, ξέρω από ποια χώρα είναι. Ακόμη και το ζώδιό της γνωρίζω. Οι Γερμανίδες ήταν οι καλύτερες. Έχω κάνει έρωτα με μια Γερμανίδα και με έστειλε εισαγωγή. Δεν μπορούσα να σηκώσω τα πόδια μου. Είδα τον χάρο από πάνω μου», είχε δηλώσει ο «εμπειρογνώμονας» του είδους, Μπρούνο, στον Γρηγόρη Αρνάουτογλου.

Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιζε και η εμφάνιση. Εμφάνιση «πατρόν».

Ανοιχτό πουκάμισο, για να ξεπροβάλει το μαυρισμένο και δασύτριχο στήθος με τη χρυσή αλυσίδα να το στολίζει, χρυσή καδένα στο χέρι, χαμηλοκάβαλο παντελόνι καμπάνα. Φάτσα; Μπλαζέ με χαμογελάκι να κρέμεται κάτω από τα μάτια που «έγδυναν» τις… αδαείς ξένες, που πατούσαν τα ποδαράκια τους στα ελληνικά νησιά.

Η γένεση του «ταλέντου»

Ο Μπρούνο, Ηλίας Φανούρης κατά κόσμο, είχε γεννηθεί σε μία πόλη της Ρόδου, όπου μεγάλωνε με τη μητέρα του, στην οποία είχε μεγάλη αδυναμία. Αντιθέτως, για τον πατέρα του δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου και τον μνημόνευε μόνο εν ώρα «εργασίας» όταν υποστήριζε ότι « sono Italiano». 

Η «καριέρα» στο καμάκι ξεκίνησε σε ηλικία 17 ετών και ως γνήσιος επαγγελματίας, είχε διάφορα παρατσούκλια. Ο Τζίμις, ο Τομ και ο Μεγάλος, ήταν όλοι ένας: το αυθεντικό καμάκι που απαντούσε στο όνομα Μπρούνο.

Τα καμάκια είχαν πιάτσα, «το λιμάνι της αρχαίας πόλης της Ρόδου, Μανδράκι», όπως αναπολεί ο φίλος του Γιάννης Κλούβας και φυσικά η πιάτσα είχε όνομα: «Πασαρέλα». Εκεί μαζεύονταν όλοι, εκεί γίνονταν και τα καψώνια των παλαιών προς τους νέους, στα οποία περιλαμβάνονταν δυναμιτάκια στο τραπέζι όπου κάθονταν με το κορίτσι. Όπως είναι επόμενο, εκεί λάμβανε χώρα και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός, με την απαραίτητη επίδειξη των «λαφύρων» από τις κατακτήσεις τους.

Τα καμάκια όμως είχαν και βλέψεις, έψαχναν την αποκατάσταση. Άλλες φορές την έβρισκαν και άλλες έπεφταν θύματα επιτήδειων τουριστριών , οι οποίες εκμεταλλεύονταν την «ευαισθησία» και τη φιλοδοξία τους για μια καλύτερη ζωή. Το τέλος της εποχής τους ήρθε μαζί με την έλευση του HIV και τη φήμη ότι αυτοί είναι που τον μεταδίδουν. Με το φόβο αυτόν και την ξεπερασμένη πλέον μπογιά τους, έγιναν γραφικές φιγούρες του παρελθόντος.

Η ζωή και ο θάνατος του Μπρούνο

Ο Μπρούνο σαν αυθεντικό καμάκι παντρεύτηκε μία τουρίστρια, από τη Φινλανδία. Μετανάστευσε μαζί της στην παγωμένη χώρα, εργάστηκε για λίγο σε ένα εργοστάσιο κι επέστρεψε στο νησί του, για να συνεχίσει την ένδοξη καριέρα του. Εκεί αρραβωνιάστηκε μία Αγγλίδα, την οποία είχε περάσει για πλούσια, αλλά διαψεύστηκε και κάπως έτσι συνέχισε να κυνηγά τις ευκατάστατες τουρίστριες, μέχρι που έκανε και έναν λευκό γάμο με μία γυναίκα από τα Βαλκάνια, για να της δώσει την υπηκοότητα, σε αντάλλαγμα με λίγα χρήματα.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, πουλούσε προϊόντα αλόης στις παραλίες της Ρόδου και οι φίλοι του λένε πως ήταν πλέον αποξενωμένος.

Για τη δολοφονία του κατηγορούνται δύο Βούλγαροι, με την αστυνομία να αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ως προς τα αίτιά της. Οι πληροφορίες θέλουν τον Μπρούνο να είχε σχέση με τη γυναίκα από τη Βουλγαρία, την οποία και εξέδιδε ο συμπατριώτης της.