Στην Εθνική ας μην είμαστε οπαδοί μόνο της νίκης

Απρόσμενο; Απίστευτο για κάποιους; Όμως πέρα για πέρα αληθινό και δίκαιο.

Το ξεκίνημα της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου στο Nations League θυμίζει άλλες εποχές και έχει δημιουργήσει μία αύρα σιγουριάς ότι αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε.

Ότι αυτή τη φορά δεν θα λείπουμε από το επόμενο μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού του πλανήτη, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αμερικής.

Με το βάρος που μετατράπηκε σε αστείρευτη δύναμη, της απώλειας του Τζωρτζ Μπάλντοκ, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα μπήκε αποφασισμένο να… καταπιεί αυτό της Ιρλανδίας.

Δεν είναι μόνο ότι γυάλιζε το μάτι μας σε πρώτες και δεύτερες μπάλες, σε ένα βασικό στοιχείο για να επικρατήσει μία ομάδα σε ένα παιχνίδι.

Είχαμε σχέδιο, το υπηρετήσαμε, εκμεταλλευτήκαμε την μαζεμένη ποιότητα που έχει αυτή η φουρνιά μας και με ωραίο ποδόσφαιρο που ικανοποίησε τον κόσμο που γέμισε το «Γ. Καραϊσκάκης» πήραμε πανάξια μία νίκη που τόσο χρειαζόμασταν.

Το γκρουπ έχει «χτιστεί» και δεθεί στην περίοδο Πογέτ, ενδεχομένως οι βάσεις και το πρώτο ξεκαθάρισμα για να φτάσει στη σημερινή του μορφή να την πήρε επί Φαν’τ Σχιπ.

Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς επέλεξε να δώσει συνέχεια σε αυτή την προσπάθεια, να την πάει παρακάτω και να την εξελίξει μαζί με την αναγκαία αποτελεσματικότητα είναι, τουλάχιστον για αρχή, μαεστρικός.

Έχοντας κερδίσει τους παίκτες του με το… καλημέρα, φρόντισε και φροντίζει να βάλει τις δικές του πινελιές στον τρόπο με τον οποίο θέλει να αγωνίζεται η Εθνική Ελλάδας της δικής του εποχής.

Πίεση ψηλά, γρήγορη ανάκτηση της μπάλας, συντονισμένη άμυνα και επίθεση, ομοιογένεια στον τρόπο παιχνιδιού, εκμετάλλευση των ατομικών χαρακτηριστικών κάθε παίκτη στο έπακρο και επιτυχία στη σύνθεση αυτών στο σύνολο, παιχνίδι από τον άξονα, αλλά και από τα πλάγια, ανάλογα με τις δυσκολίες που δημιουργεί ο αντίπαλος.

Όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία που είδαμε στο παιχνίδι της Εθνικής απέναντι στην Ιρλανδία και το εντυπωσιακό είναι πως τα βλέπουμε πολύ γρήγορα, μολονότι γνωρίζουμε πως στις Εθνικές ομάδες δεν δίνεται στον εκάστοτε προπονητή ο έξτρα χρόνος στην καθημερινότητα της ομάδας, να δουλέψει, να μπολιάσει, να παρουσιάσει πιο σύντομα πράγματα.

Μιας και έχουμε ροπή ως λαός στην υπερβολή τόσο της αρνητικής κρίσης με καταστροφολογία όσο και του ενθουσιασμού με διθυράμβους, το ζητούμενο είναι να ισορροπήσουμε σε αυτή τη λεπτή γραμμή, να μην θαμπωθούμε από το εντυπωσιακό ξεκίνημα και να φροντίσουμε να τελειώσουμε τη δουλειά στα δύο παιχνίδια που έχουμε μπροστά μας.

Είναι πολύ νωρίς για εκτίμηση, καθώς μέχρι τότε υπάρχει μπόλικος ποδοσφαιρικός χρόνος. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι πρέπει τα πόδια των διεθνών μας να πατούν στη γη, κάτι που γνωρίζει καλά ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς, αλλά και οι περισσότεροι που φορούν τη «γαλανόλευκη».

Στην επικράτηση με την Ιρλανδία δεν πήραμε μόνο ένα κομβικό τρίποντο που μας διατηρεί στην κορυφή, είχαμε ακόμα ένα πολύ μεγάλο κέρδος από την παρουσία του κόσμου στις κερκίδες.

Εικόνα από το παρελθόν με στήριξη, σύμπνοια, εμπιστοσύνη στο όραμα που δίνουν οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς και πραγματικός δωδέκατος παίκτης.

Τώρα που κυλούν όλα καλά για το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, ας συνειδητοποιήσουμε όλοι εμείς που βρισκόμαστε στα πέριξ του, είτε ως δημοσιογράφοι αλλά και ως οπαδοί, ότι η Εθνική ομάδα, πάντα, σε κάθε άθλημα, σε κάθε συνθήκη, έχει ανάγκη από αληθινή αγάπη και στήριξη.

Ας μην είμαστε τουλάχιστον στην Εθνική οπαδοί μόνο της νίκης και των επιτυχιών και ας είμαστε πάντα εκεί, υποστηρικτικά, με ανιδιοτελή αγάπη και με καλόπιστη κριτική.